Bu Senenin Yılın Kuş Fotoğrafçısı Yarışması Finalistleri Tarafından Çekilmiş Bu 31 İnanılmaz Fotoğraf Sizi Büyüleyecek

Birkaç senelik bir süre zarfı içerisinde bir grup sessiz kuğuyla aramda bir güven bağı oluşturdum ve bu fotoğrafın çekildiği zamanda bu güven bağı gerçekten de meyvesini vermiş oldu. Sahip olduğumuz bu değerli bağ sayesinde bu son derece özel anı yakalayabildim: Bebek bir kuğu yavrusu başını huzur içerisinde annesine yaslayarak dinleniyor. Anne kuğu bana tamamen güvendiği için bu derece yakında durmama izin verdi ve benim varlığımı kabul etti, bu nedenle de hiç tedirgin değildi.

Bu fotoğrafı Prag şehrinin huzurlu bir bölgesindeki harika bir parkta bulunan gölette çektim. Bir yabani ördek ailesi benim yanımdan yüzerek geçerken ördek yavrularından bir tanesinin bir sinek yüzünden dikkati dağıldı ve onu takip etmeye koyuldu. Bu da beslenme içgüdüsünün yavrularda bile çok güçlü olduğunu gösteriyor, ama elbette, bir insanın bakış açısından bu davranışın kendisi oldukça gülünçtü. Burada ne olduğunu düşünüyorsanız düşünün kesinlikle enteresan bir fotoğraf ve ayrıca bu ördek yavrusunun hayatından bir an da gelecek nesiller için fotoğraflanmış oldu.

Kosta Rika’daki bir pansiyonda öğle yemeği molası verdik ve restaurantlardan birinde bütün mülk boyunca ötücü kuşları besleyebilmek için yemek kapları vardı. Şekerli suyla dolu olan bu kaplar yalnızca bu kuşları değil aynı zamanda bazı böcekleri de kendilerine çekiyorlardı. Bu fotoğrafın çekildiği zaman bir mor gagalı sinekkuşu yemek kaplarının birkaç metre ötesine tünemiş dinleniyordu ki aniden bir yaban arısı ortaya çıkarak onun üzerine kondu. Yaban arısının bu ilgisi karşısında şaşkınlığa uğrayan kuş, bu anlık karşılaşmaya yüksek sesle öterek karşılık verdi ama nihayetinde ikisi de uçup gittiler.

Kuzey enlemlerinde kış mevsimi boyunca birçok hayvan için yemek bulmak zor ve bu kızıl tilki de dahil olmak üzere pek çok hayvan türü hayatta kalabilmek için normalde almayacakları riskleri göze alabiliyorlar. Bu fotoğrafta istisnai bir biçimde cesur olan tilki kartalların beslenmekte olduğu bir yerin çok yakınına gidiyor. Bir beyaz kuyruklu kartal tilkiyi fark ediyor ve ona kanatlarıyla güçlü bir tokat vuruyor. Tilkinin bunu bir daha asla unutacağını sanmam.

Kırmızı tepeli turna çiftleri yıl boyu birbirlerine sadık kalırlar ve hatta kış mevsiminde aralarındaki bağı güçlendirecek türde davranışlar sergilerler. Kuşlar çiftler halinde ötme ritüelleri ve karmaşık bir dans rutini gerçekleştirirler ve bu da Japonya’ya onları görmek için fotoğrafçılar tarafından mutlulukla karşılanır. Buradaki ruh halini olanca gerçekliğiyle yakalayabilmek ve fotoğrafa bakan kişide bu anın duygusunu yaratabilmek için ben bu yere günbatımında gittim. Sekizinci girişimimde nihayet birbirlerine çiftleşme çağrısı yapan kuşları soğuk havadan dolayı aldıkları nefes görünür hale gelirken güzel bir biçimde fotoğraflayabildim.

İmparator Penguenler penguenler arasında en uzun ve en ağır olanları ve Antarktika’ya özgüler. Bu uçamayan kuşlar kış ayları sırasında ürerler ve birkaç hafta süren bir kur döneminden sonra dişi penguen yalnızca bir yumurta verir ve sonra gider! Yumurtanın babası yumurtayı ayakları üzerinde dengeler ve onu kuluçka kesesiyle örter ki bu da yumurtayı iyi ve sıcak tutmak üzere tasarlanmış son derece sıcak bir tüylü deri parçasıdır. Baba orada karlı havaya, zalim rüzgarlara ve kör eden fırtınaya karşı meydan okuyarak yaklaşık 65 gün boyunca kalır. Nihayetinde iki ayın üzerinde bir süre sonra dişiler artık yumurtadan çıkmış olan yavrulara çiğneyerek verecekleri yiyeceği taşıyarak denizden dönerler. Erkekler hevesle kendi denizde avlanma zamanları için ayrılırlar ve bu sırada ebeveynlik görevini anneler devralır. Bebek penguenler büyürlerken yetişkinler balığa gittikleri zamanlarda onları kreş ismi verilen gruplar halinde bırakırlar. Beş sene sonra, eğer denizde geçirdikleri zamandan sağ dönmeyi başarabilirlerse bu genç penguenlerin kendileri anne ya da baba olurlar. Penguenler kuluçka zamanı olarak kış mevsimini seçerler çünkü Aralık’a doğru Antarktik havası biraz daha ısınır hale geldiğinde penguenlerin üzerinde durduğu buz kırılmaya başlar ve açık denizi yuva alanlarına daha yakın bir yere getirir. Bu fotoğrafı yakalayabilmek için yerde dümdüz yattım. Böyle yapmamdaki neden ise penguenlerin boylarından daha alçakta olan şeylerin onlar için daha az korkutucu olmasıydı. Sonunda benim yanımda çokça vakit geçirmeye başladılar ve ben de bu sayede birtakım muhteşem fotoğraflar yakalayabildim. Bu seyahatimde mükemmel kareyi yakalayabilmek için her gün yaklaşık olarak 8 saat boyunca yürümem gerekti.

Kırlangıçlar muhtemelen benim en çok sevdiğim kuş türlerinden bir tanesi ve tüm ailem ilkbaharda onların dönmesini sabırsızlıkla bekler. Bu sene buraya gelip gelmeyeceklerini merak edip duruyorduk. Sonra çiftlikteki aynı ahıra döndüklerini gördüğümüzde çok mutlu olduk; geçen sene ve ondan önceki bir çok sene de yuva yaptıkları ahır. Bu fotoğrafı binanın içinden, deklanşöre basmak için uzaktan kumanda kullanarak ve pencerenin bir hayli uzağına konuşlanmış halde çektim. Hedefim fotoğrafı tam kırlangıç pencereden uçarken yakalayabilmekti ve tam olarak böyle yapabildiğim için gerçekten de çok mutluyum.

Papua penguenlerinin sörf havalı olmadan önce de sörfçü olduklarını söyleyebilirsiniz. Bu fotoğraf Falkland Adaları’ndaki Carcass Adası’nda çekildi ve burada kuşların kıyıya çıkabilmelerinin tek yolu sörf yapmaları. Dalgaların boyutları yeterliyse kuşların bu dalgaların üzerinde seyahat ettiklerini ya da sörf yaptıklarını görebilmek mümkün. Bu gerçekten de izlemesi muhteşem birşey ve ayrıca fotoğrafını çekmek için de son derece güzel.

Bu fotoğrafı çekene kadar karabataklara çok da bayılmadığımı söyleyebilirim. Karabataklar gerçekten de muhteşem balıkçıllar, bu da benim ülkemdeki balık göletlerinde onların pek hoş karşılanmamasını sağlayan bir özellik. Ama 2020’nin kışında karabataklar birkaç farklı durum için kullandığım bir kuş saklanma noktasının önünde duruyorlardı ve benim de fotoğraflayacak başka birşeyim yoktu. Yavaş yavaş onların aslında çok güzel kuşlar olduklarını fark ettim, özellikle de üreme dönemindeki tüyleri, muhteşem yeşil gözleri ve parlak, koyu yeşil renkteki tüyleriyle. Bazen çok yakınıma geliyorlardı, o nedenle portre çekimleri gerçekleştirdim. Bir karabatak yemini yutmak üzereyken ve balık sanki onun gagasına doğru uçuyormuş gibi gözükürken bu inanılmaz anı fotoğraflayabilmeyi başardım.

Minnesota’daki Northwoods’ta seyahat ediyordum ve kendimi bir anda şiddetli bir kar fırtınasının ortasında buldum. Bu berbat havanın büyük gri baykuşları avlanmaktan vazgeçireceğini düşünerek o gün için ekipmanlarımı toplayarak bölgeyi terk etmeyi düşündüm. Şaşırtıcı bir şekilde bu fotoğraftaki baykuş havaya doğru uçarak aşağıdaki çayırı bir sonraki öğününü bulmak için taramaya başladı. Keskin ve akrobatik bir dalışla kar tanelerinin arasından bıçak gibi geçti ve aşağısındaki karla kaplı araziye kafa üstü çakıldı. Yalnızca birkaç saniye içerisinde yeni yakaladığı avıyla uzak bir noktada kaybolduğunu gördüm. Bu bazen başarılı olabilmek için tamamen kendinizi buna adamanız ve bilinmeyene doğru kafaüstü bir dalış gerçekleştirmeniz gerektiğine dair bir hatırlatıcıydı.

Mayıs ayında büyüleyici bir sabahtı ve bu küçük karga ve alageyik sanki çocukluğumdaki bir masalın kahramanlarıymış gibi hissetmiştim. Kuş geyiğe birşeyler söylüyor gibi görünüyordu. Ama gerçekte olan bundan çok daha sıradandı ve küçük karga yalnızca yuva yağımında kullanmak için geyiğin arkasındaki tüyleri yoluyordu. Bushy Park’a genelde şafak vakti gidiyorum ve bu özel günde iki hayvan arasındaki bu çekincesiz doğal etkileşimi fotoğraflayabilmek muhteşemdi.

Güney dev fırtınakuşları neşe içerisinde ölü fok balıklarını, penguenleri ya da diğer ölü hayvanları didiklerler. Bunlar genel olarak oportunist kuşlar olarak kabul edilirler ancak bazen kendileri de kuşları öldürürler-hatta fotoğrafta gördüğünüz kral penguen ölüsü de bu sebeple orada. Fırtına kuşları insanların etrafında rahat hareket ediliyorlar bu nedenle de kameramı dikkatlice penguen cesedinin içine yerleştirdim ve kuşların gelip yemeye başlamalarını bekledim. Konu yemek ve beslenmeye geldiğince güney dev fırtınakuşları son derece sahiplenici hayvanlar ve fotoğrafta görmüş olduğunuz kuş, kanatlarını açarak çevredeki diğer fırtına kuşlarını uzak tutmaya çalışıyor.

Japonya’da bulunan tepeli turna kuşlarının çok bilinen kışlama alanlarından birine vardığımda hava cesaretimi kıracak ölçüde kapalıydı. Ve daha kötüsü de eve dönmek üzereydim. Ama güneş yüzünü gösterirken gökyüzündeki bulutların bir kısmının yavaşça aralanmaya başladığını gördüm ve sadece emin olmak adına biraz daha kalmaya karar verdim. İnanılmaz bir biçimde güneş ışınlarının bir kısmı kendilerine yol yaparak küçük bir turna grubunun üzerine düştü ve onları daha belirgin hale getirdi. Japonca’da “mutluluk kuşları” olarak da adlandırılan turnalara bana şans getirdikleri için teşekkür ettim!

Bu bayağı sıvacı kuşunun fotoğrafını bahçemde, rear flaş senkronizasyonu kullanarak çektim. Kuşları bahçeme çekebilmek için yemlikler kullandım ve sıvacı kuşların bunlara dayanamadıklarını bildiğim için özellikle bu yemlikleri yer fıstığıyla doldurdum. Fotoğrafı çekmekte kullandığım zamanlama ve yöntemin fotoğrafın başarısına katkısı büyük. Başlangıçtaki pozlama kuşların hareketlerini yakalarken pozlamanın bitiminde ateşlenen flaş uçan kuşu dondurdu.

Güney Luangwa Ulusal Parkı’nda su seviyesindeki bir gizlenme yerinde bir hipopotam ailesini gözlemleyebilirsiniz. İnsan hayranlarının dışında bu hipopotamlar onlara daha çok kendi çıkarları için yaklaşmak isteyen bölgede bulunan kırmızı gagalı kenekuşlarından da oldukça fazla ilgi görüyorlar. Bu kuşlar ve hipopotamların arasında sembiyotik bir ilişki var: kenekuşları dış parazitlerle besleniyor ve hipopotamlar da kişisel hijyenlerini bu şekilde sağladıkları için mutlular. Bu fotoğraf iki kenekuşunu çok sakin bir hipopotamın üzerinde otururken gösteriyor; her iki taraf da bu ilişkiden son derece memnun görünüyor.

Bu fotoğrafta aç bir ergen tepeli karabatağı tamamen çiğnenmesini beklemek yerine daha fazla yiyecek alabilmek için annesinin boğazına dalarken görüyorsunuz. Fotoğraf, Birleşik Krallık’taki en ulaşılabilir bayağı deniz papağanı adalarından bir tanesi olan Farne Adaları’nda çekildi. Northumberland’deki Seahouses’dan (Denizevleri) yapılan kısa bir tekne yolculuğu sizi başka bir deniz papağanı, kuzey pasifik dalıcı martısı ve kuzguni karabatak diyarına getiriyor. Bu aileyle zaman geçirirken bazı davranışlarının harika fotoğraflarını yakalayabilmeyi başardım. Farne Adaları’nın size sunduğu tek şey deniz papağanları değil!

Şafak ışığıyla arka tarafından aydınlanmış olan bu minik siyah-beyaz ötleğen kuşunun nefesi, serin gündüz havasında süzülürken gökkuşağının renklerini yansıtıyor. Bu kuş tarafından sıklıkla ziyaret edilen bir ormanda parlayan küçük bir güneş ışığı huzmesi gördüm. Kafamda bir vizyon oluşturarak bu göreve kendimi adadım ve kuşun istediğim noktaya konmasını umut ettim. Nihayetinde kuş oraya konup şarkı söylemeye başladığında benden mutlusu yoktu!

Bu fotoğrafı Güney Afrika’daki Zimanga Özel Rezervi’nde yaz tatilim sırasında çektim. Babamla birlikte bir fotoğraf gezisindeydik. Her ne kadar tosbağa çekiç başlı leyleğin ağzına atlıyor gibi dursa da gerçekte kuş öldürebilmek için avını havaya atıyordu. Tosbağa aynı zamanda birkaç kere de çekiç başlı leyleğin gagası tarafından yere vuruldu. Bu anı yakalayabildiğim için kendimle gurur duyuyorum.

Bu fotoğrafı 2018’in Nisan ayında, Norveç’in Hornoya Adası’ndaki kuş tepelerinde yakaladım. Bu fotoğrafta tam önümdeki karla kaplı yamaçta da devam eden bir kavgaya tutuşan iki deniz papağanı görüyorsunuz. Bu seyahatteki amacım kar üzerinde kavga eden deniz papağanlarını fotoğraflamayı denemekti ve bu anlamda başarılı olduğumu söyleyebilirim. Gerçekten de çok şanslıydım ve sabrımla inatçılığım meyvesini verdi. Bu iki deniz papağanı her yere tüyler ve kar saçarak birkaç dakika boyunca kavga etti. Bu gerçekten de insanın aklını başından alan bir deneyimdi, en azından benim için.

Bu fotoğrafı Kussharo Gölü’nde çektim ve kuzey menşeili bir uzun kuyruklu baştan karayı çok garip bir biçimde içerken gösteriyor- kuş kıyıya yakın yerlerdeki ağaç dallarından sarkan buz saçaklarındaki suyu içiyordu. Güneş yüzünden buz saçaklarının yüzeyleri erimeye başlamıştı ve bu da çok soğuk havada kuşlar için suya erişim sağlıyordu. Birkaç kuş ağaç dallarına ya da buz saçaklarının kendilerine tutunmuş su içmeye çalışıyorlardı. Diğerleri ise uçup havada asılı kalarak uçlardaki damlacıkları içiyorlardı. Bu izlemesi büyüleyici ve fotoğraflaması oldukça zor birşeydi. Bunu fotoğraflayabilmek için uzun bir lens ve tuhaf, yukarıdan bir açı kullanmak zorunda kaldım.

Aynı karede bir türün hem erkeklerini hem de dişilerini fotoğraflayabilmek her zaman için muhteşem birşey. Bunu yapabilmeyi su kuşları için her zaman biraz zorlu bulmuşumdur çünkü bu kuşlar genelde birbirlerinin üzerine çıkarlar. Bu nedenle de bu görüntü böyle mükemmel bir biçimde sıralanınca çok mutlu oldum. Bu fotoğrafı yakalayabilmek için su seviyesinde, göletin kenarında, son derece sakin bir biçimde oturmam gerekti.

Sessiz kuğular genellikle en azından üç yaşlarına gelinceye kadar üremezler. Ancak yine de bu tarihten önce kur davranışlarının bazı elementlerini gözlemleyebilirsiniz, tıpkı bu çiftte olduğu gibi. Görünüşe bakılırsa aradaki yaş farkından rahatsız olmayan bu erkek kuğu, henüz olgunlaşmamış bu dişi kuğuyu ayartmaya çalışıyordu ve bu çabası da karşılık buluyor gibiydi. Boyunlarını kaldırmak ve göğüsleri birbirlerininkine basılı haldeyken kafalarını yana doğru çevirmek gibi klasik kur ritüelleri sergilediler. Sisli bir sabahta birbirlerine gösteri yapan bu kuğuların fotoğraflarını çekebilmek planlama gerektirse de, iş kuşların kamerama paralel durmalarına gelince biraz şansın da yardımı dokundu.

Yılın en sevdiğim zamanının Amerikan deniz saksağanı dişilerinin kuluçka dönemleri olduğunu söyleyebilirim. Gün doğumunda sahile gidip burada ailelerin etkileşimlerini gözlemleyerek fotoğraflarını çekmeye bayılırım. Bu genç deniz saksağanı kendi başına yiyecek arayacak kadar olgunlaşmış ama yine de yemek yiyebilmek için ailesine bağımlı çünkü gagası henüz molüsklerin ve kabuklu deniz hayvanlarının kabuklarını açabilecek ölçüde güçlenmemiş. Bu fotoğraf dalgaların arasından çekildi ve ıslak kum biraz alttan ışıklandırma sağlıyor.

Balığa çıkmış olan bu karabatağı yaşadığım yerden 30 dakikalık bir araba yolculuğu uzaklığında olan bir gölde fotoğrafladım. 2020’deki COVID-19 sınırlamaları sebebiyle çok fazla boş vaktim vardı ve hemen her gün buraya gidiyordum. Netice olarak ısrarcılığım sonuç verdi ve bu yakın çekim, detaylı fotoğrafı yakalamayı başardım. Gölün üzerinde beslenmekte olan 15 kadar karabatak olsa da, onların nereye konacaklarını ya da gagalarında bir balık olup olmayacağını bilemediğiniz için fotoğraflarını çekebilmek büyük ölçüde şans meselesi. Bu fotoğrafı çektikten sonra bir daha burada avlanan hiçbir karabatağa rastlamadım.

Duvar panolarının ışıkları ve sokak lambaları nedeniyle Hong Kong’daki Victoria Limanı geceleri ışıl ışıl oluyor. Bu fotoğrafta bir Kuzey Amerika gece balıkçılını liman önünde bulduğu bir balıkçı direğine tünemiş halde görüyorsunuz. Bu kuş insanların etrafında olmaya alışık. Gözleri sokak ışıklarıyla aydınlanmış suya kilitlenmiş bir vaziyette avını arıyor. Bu kuşu iskeledeki direklerden birinin yanında gördüğümde yürüyüşe çıkmıştım. Kuşu görünce kayadan kayaya atlayarak aşağıdaki suya indim ve kuşu şehir ışıklarının sudaki yansımasıyla birlikte çerçeveleyebilmek için olabildiğince aşağıya inmeye çalıştım.

Güney Kaya Penguenleri benim zaman geçirdiğim en güçlü kuşlardan bir tanesi ve ebeveynlik görevlerini devralmak için yaptıkları yağmalarla balık avlamaktan dönmelerini izlemek hem ürkütücü hem de aynı oranda büyüleyici. Bu fotoğrafın çekildiği akşamüzeri, falkland Adaları’ndaki kolonilerinin birinde kuşların inip çıkmasını sanki kolay bir işmiş gibi gösterdikleri tepelerden aşağıya inerek geri dönecek olan kuşları bekledim. Karaya vardıkları zaman öncelikli olarak tüylerini yalayarak kişisel bakımlarını yapacaklarının farkındaydım ve bölgenin durumunu da göz önüne alarak bir silüet resimlerini çekebilmenin mümkün olacağını düşünüyordum. Bu kuş bir kayanın üzerinde durduğunda onun üzerindeki lens ışığını vurgulayabilmek için mercek açıklığını kıstım. Penguen tüylerini temizlemek için öne doğru eğilince sanki güneşe doğru reverans yapıyormuş gibi göründü.

Geçen yaz Hırvatistan’da ailemle tatildeyken zamanımı karabatakları fotoğraflamaya harcadım. Hedeflediğim şeylerden bir tanesi sualtında fotoğraflarını çekebilmekti, ama bu başlangıçta düşündüğümden daha zordu. Her ne kadar karadayken varlığım onları rahatsız etmiyor olsa da, su altındayken çok daha temkinliydiler. Onları rahatsız etmek istemediğimden sabırlı davranmaya devam ettim. Tünedikleri kayanın yanıbaşında, suyun içinde saatlerce bekledim. Suya atlayıp geri çıkacaklarını düşünüyordum. Ancak beklentilerimin aksine, onların bir grup balık bulabilmek için uzaklara yüzdüklerini ve yalnızca bundan sonra daldıklarını gördüm. Sabrım tükeniyordu ve vazgeçmek üzereydim. Ama nihayetinde ısrarcılığım sonuç verdi: yakınlardaki bir dalgıç tarafından dalma konusunda cesaretlendirilince kuşlardan bir tanesi tam önümde suya atlayarak birkaç metre daldı. Kuşu sualtında takip ettim ve neredeyse kör bir şekilde birkaç fotoğrafını yakalayabildim. Çektiğim fotoğrafları görünce çok mutlu oldum. Bu fotoğrafla ilgili olarak en sevdiğim şey ise kuşun suya daldığı yerde batan güneş tarafından aydınlatılmış, parıldayan noktayı görebiliyor olmanız.

Bu fotoğraf, bulunduğum bölge olan kuzey İspanya, Gijon’da bir sahildeki bir gece, geç saatte fotoğrafladığım bir kıyı çamurçulluğunu gösteriyor. Etraf son derece karanlık olduğundan hiç problem yaşamadan kuşa doğru sürünebildim. Bu sahil özellikle de sonbaharları göçmen kıyı kuşları için harika bir yer ve burada her zaman için muhteşem fotoğraf olanakları yakalayabilirsiniz.

Bugünlerde Amsterdam’ın gri balıkçılları son derece ünlü leşçiller ve söylemek gerekirse kendileri manzaranın bir parçası ve bir turist atraksiyonu haline gelmiş durumdalar. Balığa olan düşkünlükleri göz önüne alındığında bu kuşların garipliklerinin ve birbirleriyle olan etkileşimlerinin kanıtlarının en çok balık pazarındaki balıkçı tezgahları kapanırken belgelenmesi şaşırtıcı birşey değil. Balıkçılar beklerken kuşlar da o gün atılan kalıntıları didikliyorlar. Ayrıca onları yiyecek için kavga ederken görmek de son derece sık karşılaşılan bir durum.

Bu fotoğrafta iki kara kuyruk çamur kuşunu bölgelerini koruyabilmek için son derece acımasız bir savaşa girmiş halde görüyorsunuz. Ve bu lokasyon da onların birincil habitatı olan Hindistan’ın harikulade Manglajodi bataklığı. Peki bu kavganın sebebi ne miydi? Bu kuşlar benim ülkeme mevsimlik göç eden kuşlar olduklarından ve buraya yuva yapmadıklarından bu kavgalarının sebebi açık bir biçimde üreme alanlarını belirlemek ve korumakla alakalı değil. Bundan ziyade kuşlardan ikisi de beslenme alanlarında kendi üstünlüklerini ilan etmeye ve yiyecek için kavga etmekten çekinmeyecek rakiplerini uzaklaştırmaya çalışıyorlardı. Tam birbirlerine saldırma anlarında çekilmiş bu fotoğraf kuşları zayıf bacakları ve uzun gagalarıyla dövüşürlerken gösteriyor.

Bu kuşlar İtalya’yı yazın ziyaret eden göçmen kuşlar ve onları bitki ve ağaçlarla kaplanmış göllerde ve bataklıklarda görebilmek mümkün. Bu doğal ortamlar onların balığa ve amfibik hayvanlara olan ihtiyaçlarını karşılıyor. Her ne kadar yiyecek arayışındalarken uzun zaman aralıkları boyunca kıpırdamadan durabiliyor olsalar da gerektiğinde aniden hareket edebilecek beceriye de sahipler. Buradaki fotoğrafta gördüğünüz kuş için de durum tam olarak böyleydi ve havadayken yakalanan bu kuş, sanki hayatının kurtarışını yapmaya hazırlanan bir kaleciyi andırıyor.